Προ ολίγων ημερών και πριν την ορκωμοσία της νέας αμερικανικής Διοίκησης υπό τον Ντ. Τραμπ, η Κομισιόν ανακοίνωσε ότι εκταμίευσε την πρώτη δόση, ύψους 3 δις ευρώ, από ένα ποσό 18,1 δις που αποτελεί το μερίδιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για το 2025, στην πρωτοβουλία δανείων του G7 προς την Ουκρανία, συνολικού ύψους 45 δις ευρώ.
Αυτά τα 45 δις δεν θα αποπληρωθούν μελλοντικά από το Κίεβο, αλλά από τις αποδόσεις των δεσμευμένων περιουσιακών στοιχείων της Ρωσίας, ύψους περίπου 300 δις δολαρίων, στις χώρες του G7 (ΗΠΑ, Καναδάς, Βρετανία, Ιαπωνία, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία).
Το μεγαλύτερο μέρος (210 από τα 300 δις) από τα δεσμευμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία βρίσκονται στην Ευρώπη, στο Euroclear που ανακοίνωσε ότι μόνο το 2023 εισέπραξε 4,4 δις ευρώ από τους τόκους των χρεογράφων αυτών που έχουν δεσμευτεί, από το 2022, εκτός της ρωσικής επικράτειας. Τον περασμένο Αύγουστο είχε δοθεί στην Ουκρανία μια προκαταβολή 1,5 δις που προερχόταν επίσης από ρωσικούς τόκους.
Το ποσό των 45 δις μπορεί η Ουκρανία να το χρησιμοποιήσει για την αγορά οπλικών συστημάτων, την προμήθεια πυρομαχικών, την εκπαίδευση του στρατού της και την αποκατάσταση των υποδομών που έχουν καταστραφεί από τις πολεμικές επιχειρήσεις. Έτσι, τα ρωσικά κεφάλαια θα χρησιμοποιηθούν για να αποκτηθούν τα μέσα που θα σκοτώνουν περισσότερους ρώσους στρατιώτες, θα καταστρέφουν περισσότερες ρωσικές εγκαταστάσεις και γενικά θα φθείρουν περαιτέρω την ισχύ της Ρωσίας.
Τα ρωσικά χρήματα δεν θα δοθούν απευθείας στην Ουκρανία, αλλά σε αμυντικές βιομηχανίες ευρωπαϊκών χωρών οι οποίες θα κατασκευάσουν το πολεμικό υλικό το οποίο στη συνέχεια θα προωθήσουν στις δυνάμεις του Κιέβου. Έτσι όλοι θα είναι κερδισμένοι εκτός βεβαίως από τους άμυαλους Ρώσους που ξεκίνησαν την εισβολή στην Ουκρανία χωρίς να φροντίσουν να επαναπατρίσουν τα περιουσιακά στοιχεία τους. Τώρα μιλούν για κλοπή και ληστρικές ενέργειες. Οι Ρώσοι ίσως πιστεύανε ότι οι Δυτικοί θα τους κοιτάζανε, άπραγοι, να εισπράττουν τους τόκους των κεφαλαίων τους από τις διεθνείς αγορές και μ’ αυτούς να χρηματοδοτούν το δικό τους στρατιωτικό εγχείρημα. Οποία αφέλεια.
Από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία οι ΗΠΑ έχουν χορηγήσει πιστώσεις περίπου 200 δις δολαρίων και τα κράτη – μέλη της ΕΕ άλλα 131 δις ευρώ. Τα χρήματα αυτά χρησιμοποιήθηκαν για την αγορά στρατιωτικού εξοπλισμού, αλλά και για τη στήριξη της ουκρανικής οικονομίας, την πληρωμή των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και των στρατιωτικών καθώς και την αγορά κάθε είδους προϊόντων. Παράλληλα μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις (π.χ. Blackrock) έχουν επενδύσει στην Ουκρανία αγοράζοντας υποδομές, επιχειρήσεις και περίπου το 30% της καλλιεργήσιμης γης.
Μετά τρία χρόνια πολεμικών επιχειρήσεων είναι φανερό ότι ούτε οι Ουκρανοί μπορούν να απωθήσουν του Ρώσους από τα εδάφη που έχουν καταλάβει ούτε οι τελευταίοι μπορούν να επιτύχουν μια ολοκληρωτική νίκη που θα θέσει την Ουκρανία υπό ρωσικό έλεγχο. Ο πόλεμος, αν εξαιρέσει κανείς τους πυραύλους και τα drones, έχει πάρει τη μορφή θέσεων-χαρακωμάτων όπως κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό, στρατιωτικό υλικό και οικονομικό κόστος είναι τεράστιες και για τις δύο πλευρές. Η εκεχειρία, όχι η ειρήνη, κάποια στιγμή θα είναι η αναπόφευκτη λύση.
Οι Δυτικοί όμως, όπως προαναφέρθηκε, έχουν επενδύσει μεγάλα ποσά στην Ουκρανία και θα θέλουν να κάνουν την απόσβεσή τους. Αυτό κάνει την εξεύρεση λύσης μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Ούτε η νέα Διοίκηση Τραμπ, ακόμα κι αν το επιθυμεί, δεν μπορεί να αγνοήσει τον πακτωλό κεφαλαίων που έχουν δοθεί στην Κυβέρνηση του Κιέβου. Στα κεφάλαια αυτά θα προστεθούν και πολλά άλλα, μετά την όποια εκεχειρία, για την ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης χώρας.
Το πιθανότερο είναι ότι η Ουκρανία θα διαιρεθεί σε ανατολική η οποία έχει ήδη τυπικά ενσωματωθεί στη Ρωσία και σε δυτική που μπορεί να εμφανίζεται ως ανεξάρτητο κράτος, αλλά, ουσιαστικά θα αποτελεί ένα είδος – υπό λεηλασία – προτεκτοράτου των δανειστών της.
Οι αρχικοί διακηρυγμένοι στόχοι της ρωσικής εισβολής για μη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και απο-ναζιστικοποίηση έχουν αποτύχει. Το ΝΑΤΟ βρίσκεται ήδη de facto στην Ουκρανία και με τους πυραύλους του και τα drones προσβάλει στόχους βαθιά μέσα στο ρωσικό έδαφος. Μικρή σημασία έχει αν η Ουκρανία ενταχθεί τυπικά στη Βορειοατλαντική Συμμαχία. Παράλληλα η ρωσική εισβολή προκάλεσε την επανασυσπείρωση των χωρών του ΝΑΤΟ και την ένταξη σ’ αυτό της Σουηδίας και της Φιλανδίας. Η τελευταία έχει 1.300 χιλιόμετρα κοινά σύνορα με τη Ρωσία. Ποιο το όφελος για τη Μόσχα που ήθελε να απομακρύνει από τα νότια τη νατοϊκή απειλή και τώρα θα την αισθάνεται και από τα βόρεια σύνορά της;
Όλα τα έκαναν λάθος οι Ρώσοι. Εισέβαλαν με περιορισμένες δυνάμεις και χωρίς στρατηγικό σχέδιο. Κατέλαβαν στην αρχή περίπου το 20% των εδαφών της Ουκρανίας, αλλά στη συνέχεια αναδιπλώθηκαν. Αρχικά, αιχμή του δόρατος ήταν οι Τσετσένοι του Καντίροφ, μετά οι μισθοφόροι της Βάγκνερ του μακαρίτη Πριγκόζιν και τώρα οι Βορειοκορεάτες του Κιμ Γιονγκ ουν. Έδωσαν πολύ χρόνο στο Κίεβο να οργανώσει την άμυνά του και στο ΝΑΤΟ να του προμηθεύσει τα αναγκαία οπλικά συστήματα. Παράλληλα έδωσαν πολύ χρόνο στις ευρωπαϊκές χώρες να αποδεσμευτούν προοδευτικά από τις εισαγωγές ρωσικών υδρογονανθράκων, πληρώνοντας βέβαια το ανάλογο κόστος και σ’ όλους τους Δυτικούς να επιβάλουν πρωτοφανείς κυρώσεις στη ρωσική οικονομία.
Κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ο Χίτλερ κατέλαβε την Ουκρανία σε περίπου δύο μήνες με κυκλωτικές κινήσεις ενάντια στον Κόκκινο Στρατό και όχι με μάχες χαρακωμάτων. Ίσως αν ο Πούτιν διέθετε έναν Ρώσο Γκουντέριαν (ο στρατηγός του Blitzkrieg-κεραυνοβόλου πολέμου) δε θα χρειαζόταν να πληρώσει τόσο μεγάλο κόστος.
Τώρα ο συμβιβασμός στην Ουκρανία είναι μονόδρομος. Ένας συμβιβασμός που θα περιλαμβάνει τα εδάφη, τα όπλα, τα δεσμευμένα περιουσιακά στοιχεία και τις οικονομικές κυρώσεις. Μόνο τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, στρατιώτες και αμάχους, που χάθηκαν δε θα περιλαμβάνει.
Πηγή : www.ellinikiantistasi.gr
