Η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ (10/11-12-20) απέδειξε για πολλοστή φορά ότι :
1ον. Η Γερμανία και ορισμένες άλλες χώρες της Ένωσης είναι φίλοι και σύμμαχοι της νεο-οθωμανικής Τουρκίας και κατά συνέπεια εχθροί του Ελληνισμού.
2ον. Η ΕΕ δε θέλει και δεν μπορεί να υπερασπιστεί την εθνική κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα δύο κρατών – μελών της (Ελλάδα – Κύπρος) που απειλούνται από μια τρίτη χώρα (Τουρκία).
3ον. Οι πολιτικές ηγεσίες σε Ελλάδα και Κύπρο, δειλές, φοβικές και ανίκανες, αδυνατούν να υπερασπιστούν τα ύψιστα εθνικά συμφέροντα.
Στα Συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής δεν περιλαμβάνονται ούτε καν ανώδυνες κυρώσεις κατά της αναθεωρητικής Τουρκίας παρά μόνον παραινέσεις για να δείξει καλή πρόθεση, να αποκλιμακώσει τις μονομερείς ενέργειες και να προσέλθει σε διάλογο. Επαναλαμβάνονται, δηλαδή, όσα είχαν ειπωθεί και στην προηγούμενη Σύνοδο Κορυφής, του περασμένου Οκτωβρίου. Επίσης αναφέρεται ότι οι σχέσεις ΕΕ – Τουρκίας θα επανεξεταστούν το Μάρτιο του 2021. «Γελάνε και τα μουστάκια» του Ερντογάν.
Το τραγικό δεν είναι ότι το Συμβούλιο Κορυφής εμπαίζει για ακόμη μια φορά τους Έλληνες, αλλά ότι τα Συμπεράσματά του προσυπέγραψαν ο Έλληνας Πρωθυπουργός και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Καμιά κάθετη διαφωνία, καμιά ανυποχώρητη αντίσταση, κανένα veto. Μάλιστα στις δηλώσεις τους, για εσωτερική κατανάλωση, μετά το πέρας της Συνόδου, ο Κ. Μητσοτάκης και ο Ν. Αναστασιάδης εμφανίστηκαν απόλυτα ικανοποιημένοι από τα αποτελέσματα. Αλλά πώς μπορούσε να υπάρξει διαφορετική κατάληξη της Συνόδου όταν ο Έλληνας Πρωθυπουργός σε συχνές δηλώσεις του έλεγε ότι: «Οι κυρώσεις δεν είναι αυτοσκοπός».
Μετά τη Σύνοδο Κορυφής η Τουρκία μπορεί χωρίς συνέπειες :
- Να συνεχίσει τις φτηνές εξαγωγές της, με το ευνοϊκό τελωνιακό καθεστώς, προς την Ελλάδα και τις άλλες χώρες της ΕΕ.
- Να αγοράζει οπλικά συστήματα από τη Γερμανία (υποβρύχια 214), την Ισπανία, την Ιταλία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
- Να εξακολουθεί να απειλεί την Ελλάδα με casus belli, να παραβιάζει τον εναέριο χώρο της και να διεκδικεί νησιά του Αιγαίου.
- Να συνεχίσει την παραβίαση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου και της Α. Μεσογείου.
- Να συνεχίσει να θεωρεί ότι τα νησιά δεν δικαιούνται υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ και άρα το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο έχει νομική ισχύ, σε αντίθεση με τη Συμφωνία μερικής οριοθέτησης ΑΟΖ Ελλάδας – Αιγύπτου.
- Να συνεχίσει τις παραβιάσεις, με ερευνητικά και γεωτρύπανα, της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Υπάρχουν όμως και χειρότερα.
Η Σύνοδος Κορυφής προτρέπει σε αποκλιμάκωση των εντάσεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, ώστε να υπάρξει γρήγορη επανάληψη των διερευνητικών συνομιλιών μεταξύ των δύο χωρών. Μόνο που στις συνομιλίες αυτές το θέμα θα είναι πόσα απ’ αυτά που ζητάει η τουρκική πλευρά θα παραχωρήσει η Ελλάδα.
Η Σύνοδος Κορυφής ζητάει επίσης από τον Ύπατο Εκπρόσωπο για την Εξωτερική Πολιτική και την Ασφάλεια Ζοζέπ Μπορέλ να προχωρήσει την πρότασή του για σύγκληση πολυμερούς Διάσκεψης για την Ανατολική Μεσόγειο. Μια Διάσκεψη που θα καταστήσει τις σημερινές μονομερείς τουρκικές διεκδικήσεις αντικείμενο διεθνούς συνόδου και παράλληλα θα αναβαθμίσει την κατεχόμενη ζώνη της Κύπρου σε κρατική οντότητα.
Όλα αυτά και άλλα πολλά προσυπέγραψαν ο Κ. Μητσοτάκης και ο Ν. Αναστασιάδης χωρίς αντίσταση, χωρίς veto, φροντίζοντας περισσότερο για τα συμφέροντα της Γερμανικής Ευρώπης παρά γι’ αυτά του Ελληνισμού. Ποια αξιοπιστία μπορεί να έχει η ελληνική πλευρά έναντι των δυνητικών συμμάχων; Η Γαλλία, η Αίγυπτος, το Ισραήλ, τα Εμιράτα, αλλά και οι μεγάλες δυνάμεις, οι ΗΠΑ και η Ρωσία, καταγράφουν σε κάθε περίπτωση την ψοφοδεή ελληνική στάση. Γιατί σύμμαχοι θα υπάρχουν μόνο όσο αξίζουμε εμείς για τους συμμάχους.
Ελλάδα και Κύπρος έχουν επιλέξει να αντιμετωπίσουν την τουρκική απειλή αποκλειστικά μέσω της διπλωματικής πολιτικής. Η επιλογή αυτή έχει χρεοκοπήσει εδώ και χρόνια. Γιατί μια επιτυχημένη διπλωματία προϋποθέτει πολιτική κυριαρχία, οικονομική ανεξαρτησία και ισχυρές ένοπλες δυνάμεις. Αυτές οι προϋποθέσεις δεν υπάρχουν σήμερα.
Ενώ οι ευρωπαίοι ηγέτες δήλωναν ότι: «Η ΕΕ έχει στρατηγικό ενδιαφέρον για την ανάπτυξη μιας συνεργασίας και μιας αμοιβαίας επωφελούς σχέσης με την Τουρκία», ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν βρέθηκε στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν για να παρακολουθήσει, μαζί με τον Αζέρο ομόλογό του, την παρέλαση της νίκης στον πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Κατά την παρέλαση οι τούρκοι στρατιώτες τραγουδούσαν: «Χτες στη Συρία και τη Λιβύη, σήμερα στο Αζερμπαϊτζάν, αύριο παντού».
Καταλαβαίνει κανείς από το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα;
Πηγή : www.ellinikiantistasi.gr
